Veroordeling

Gisteren had ik een date-night met mezelf. Even rust en ruimte met muziek, wijntje en mijn eeuwige inspiratie en gedachtestromen. Ik ging even ademen, naar de muziek luisteren en ben een gesprek met mezelf gaan voeren. Even inchecken bij mezelf.

Ik heb ooit besloten dat ik mijn eigen beste vriendin wou zijn. Dat als ik mezelf op straat tegen zou komen gelijk met haar mee in het diepe wou springen en samen op avontuur te gaan. Dat we zo veel mogelijk zouden beleven en plezier zouden hebben samen. Dat ik haar al mijn diepste geheimen en verlangens zou vertellen en nooit Nee zou zeggen tegen een nieuwe ervaring. Dat ik mezelf lief zou hebben ongeacht wat er op mijn pad kwam en ongeacht welke keuze ik zou maken. Dat ik altijd voor mezelf in zou staan, ongeacht wat er zou gebeuren. Dat ik mezelf onvoorwaardelijk lief zou hebben. Dat ik mezelf zou vertrouwen in de keuzes die ik maakte. En dat ik goed voor mezelf zou zorgen.

In die belofte kwamen er fantastische ervaringen op mijn pad en ben ik harder gegaan waar anderen af zouden remmen. Zo veel beleefd en ervaren. Ik ben mezelf daarin oprecht dankbaar.

Maar nu is het tijd om af te remmen... Even rust en balans te hervinden. Niet altijd aanstaan. Dus tijdens mijn date-night ben ik weer gaan checken hoe het met mezelf ervoor staat.

Ik kwam achter dat ik eigenlijk erg blij met mezelf ben. Dat ik me gelukkig voel, ontspannen en stevig in mijn kern. Wel een beetje moe na de afgelopen week. Ook merkte ik dat er dingen aan het wringen waren. En mijn god... Ik kwam zo veel sluimerende oordelen tegen! Even was ik verrast. Maar ergens was ik nog steeds aan het functioneren vanuit goede keuzes en verkeerde keuzes. Dat als ik dat zou kiezen ik 'juist' bezig ben en als ik het andere zou kiezen ik 'fout' bezig.

F*kc... Ik was mezelf aan het afzetten tegen sluimerende veroordelingen... Ik was op zoek naar referentie punten waarop ik kon baseren of ik goed bezig was of niet. Terwijl mijn normale modus is dat ik altijd oprecht kijk wat het effect en de gevolgen is van een keuze. Op basis daarvan kies ik dus wat ik doe. En tja, soms valt het anders uit dan gedacht of gehoopt. En vaak valt het gewoon leuk en plezierig uit. Door de aaneenschakeling van dat soort keuzes ben ik op een plek gekomen in mijn leven waar ik mij gelukkig voel met mezelf, me stevig en stabiel voel, dat ik weet wat goed voor me werkt en ook durf daarvoor uit te komen. Ik bleef ergens nog hangen in of de keuzes die ik maakte wel voldeden aan het plaatje wat ik voor mezelf gewenst had. Daardoor haalde ik mezelf uit dat wat daadwerkelijk voor me staat en de mogelijkheden daarmee. Het haalde me uit het gevoel van vrijheid mijn eigen leven te kiezen en te creëren. Want elke keuze creëert iets in je wereld om je heen. En als iets niet zo chill is, kies je vervolgens weer wat anders.

Elke 10 seconde kan je iets nieuws kiezen. Als iets anders uit pakt of iets vervelends creëert herpak jij jezelf en ga je weer verder. Dus wat zou je nu kunnen kiezen? Wat zou je nu willen doen? Welke actie zou je kunnen neerzetten? Zodat dat een stapje dichterbij jezelf brengt...

En hoe zou het zijn als je echt goed/fout paradigma los zou laten? Het zet je zo vast in een keuze goed te praten en de juistheid daarvan vast te houden. Of juist dat je het zo verkeerd hebt gedaan en jezelf naar beneden halen. Wat als je met oprechtheid kan kijken wat het gecreëerd heeft en dan maar verder doorstapt naar het volgende. Het leven wordt dan een speeltuin in plaats van een mijnenveld waar jij niet jezelf mag zijn en voor jezelf mag kiezen?

Zin om te gaan spelen?