Mensen zijn bij lange na niet altijd eerlijk. Dat maakt ook verder niets uit... Wat iemand doet moet ie vooral zelf weten. Maar zolang jij maar oprecht en eerlijk bent naar jezelf. Dat mag centraal staan. Als jij eerlijk bent over je beweegredenen en jezelf in de spiegel kan blijven aan kijken. Prima... Maar oprechtheid en eerlijkheid naar jezelf is soms een uitdaging.
Heb jij helder wat jij wenst te vinden in een ander? Denk je daar soms wat verder over na? En wat is dan die behoefte die je specifiek vervult wil zien? En is het eerlijk dat jij verwacht dat de ander jouw daarin vervult? Misschien zijn er dingen die jezelf kan doen om die behoefte te vervullen en raak je daardoor niet afhankelijk van de ander hierin.
Stel nou voor dat jij wil dat jij gezien wil worden door iemand. Wees dan eerlijk waarom dat zo is. Wil je bemind worden? Wil je een gevoel van veiligheid ervaren? Wil je gewoon gezien worden? Wat is jouw verlangen achter het verlangen? Kan je daarbij komen? En ga dan kijken hoe je dat verlangen kan vervullen. Wat zou jij kunnen doen om bijvoorbeeld het gevoel gezien te willen worden te vergroten? Kijk jezelf eens aan in de spiegel en zie jezelf eens. Alle gedrag begint met een overtuiging. Dus als jij het verlangen hebt om gezien te worden, ga dan bij jezelf na wat maakt dat je dat bij iemand anders zoekt. De kans op afwijzing is dan groot. Niet dat afwijzing erg is, we hebben het er over gehad dat het met name de situatie is die de persoon afwijst. Maar het komt harder bij je binnen op het moment dat jij je afhankelijk maakt van de vervulling van een behoefte door de ander. Als jij tevreden en blij bent met jezelf dan is de ander een rijke aanvulling op jouw leven in plaats van een invulling van een noodzaak die je denkt niet zelf te kunnen regelen.
Jij bent de meest potente persoon in je wereld. Wordt het niet eens tijd dat jij voor jezelf gaat zorgen?